Soms komt er een kookboek over een bepaald land uit dat zo groot en uitgebreid is, dat je aan dat ene boek genoeg zou hebben. Het zou bijna voor naslagwerk kunnen doorgaan. Je zou de boekenplank leeg kunnen maken en dat ene boek laten staan.
Zoals het boek Uit Marokko dat vorig jaar uitkwam, dat een goed beeld geeft van de Marokkaanse keuken.
Het nieuwe boek Anatolië is er zo één. De boeken 'Verse munt, lamsbout en baklava' en 'Persiana', beide Turkse kookboeken in mijn kookboekenverzameling, vallen in het niet bij dit veelomvattende boek over de Turkse keuken.
Auteurs Somer Sivrioglu en David Dale hebben hun best er op gedaan om een zo compleet mogelijk inzicht te geven in de Turkse keuken. En dat is gelukt.
Zij besloten met elk recept een verhaal te vertellen. Soms over de mythische herkomst van het gerecht of de ingrediënten, soms over Somers eerste ervaring met het gerecht of over de rol die het gerecht speelt in de rituelen en gebruiken van oud en modern Anatolië.
Je kunt je dus wel voorstellen dat er in dit boek een heleboel te lezen valt.
En daar ben ik gek op.
Wist je bijvoorbeeld dat pide alleen tijdens de ramadan na zonsondergang gegeten wordt? Ja, de pide die jij en ik te allen tijden kunnen kopen bij de Turkse supermarkt. Dat geldt overigens niet voor Zuidoost Anatolië, waar je pide het hele jaar door kunt krijgen.
En die leuke ronde sesam-stokbroden die je in Nederland bij elke Turkse bakker ziet zijn voor Turken een snack die in Istanbul de hele dag verkrijgbaar is bij eetkraampjes op straat en tussen twee afspraken door even snel wordt gegeten.
Mezze, Turkse hapjes, worden in mezze-cafés 's avonds gegeten met een fles raki erbij. Net zoals bij tapas kun je de hele avond hapjes eten tot ver na middernacht. Dezelfde raki die ik van vakantie meesleepte in mijn koffer. Nu weet ik waarbij je hem moet drinken.
Het ontbijt is trouwens ook zeer uitgebreid en bestaat uit een soort buffet met ook allemaal hapjes. En natuurlijk feta, olijven, tomaten, dat soort dingen ontbreken niet in een traditioneel Turks ontbijt.
De meeste van de ontbijtgerechtjes en de mezze komen voor in dit boek, zodat je zelf ook een heel buffet kan maken.
Als je het hele boek leest, zoals ik deed, leer je een heleboel over de Turkse (eet)cultuur, over de geschiedenis van het land en het eten zelf.
Er is in Turkije zelfs een soort slow-food beweging, opgericht door een man die Istanbul in de jaren 80 achteruit zag gaan door de komst van fastfoodketens. Hij heeft zich ingezet om lokanta's te beginnen waar er vers, authentiek eten werd verkocht. Hij kreeg veel aanhangers van zijn benadering en denkwijze over eten en begon een kookschool, onderzoekscentrum en een zaadbank zodat inheemse ingrediënten bewaard blijven. Daarnaast heeft hij een kwartaaltijdschrift waarin hij zijn kennis en passie voor eten deelt. Een Turkse Jamie Oliver van middelbare leeftijd zou je kunnen zeggen. (compleet met dikke zwarte snor)
Super interessant om te lezen toch?! Als je wel eens in Turkije bent geweest zul je een heleboel herkennen.
Het boek is ingedeeld in verschillende gangen, telt 360 pagina's en heeft een leeslint. Elk recept heeft een verhaaltje en bijna elk recept is voorzien van een foto.
Dit is een echte aanrader als je meer van de Turkse keuken wilt weten, of over Turkije zelf.
Anatolië-De Avontuurlijke Turkse Keuken- is van uitgeverij Good Cook Publishing en kost € 35
Geen opmerkingen:
Een reactie posten